- nâmahrem
- (F.-A.)[ مﺮﺤﻡﺎﻥ ]1. mahrem olmayan.2. nikah düşmeyen kişi.3. yabancı.
Osmanli Türkçesİ sözlüğü . 2015.
nâmahrem
Look at other dictionaries:
Namahrem — (türk.), 1) Gesetz, welches den Verwandten (Vätern, Brüdern u. Oheimen) der Frauen eines Harems erlaubt, diese daselbst zu sehen; 2) diese Bevorrechtigten selbst … Pierer's Universal-Lexikon
namahrem — sf., Far. nā + Ar. maḥrem 1) Evlenmelerinde yasa bakımından sakınca olmayan (kadın ve erkek) 2) esk. Yabancı, el Doğrusunu isterseniz beni aldatmamıştır; ama namahrem karşısında oynamıştır. S. F. Abasıyanık … Çağatay Osmanlı Sözlük
İlahî — ünl., öz., Ar. ilāhī Ey Allah ım Ruhumun senden İlahî, şudur ancak emeli / Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli M. A. Ersoy … Çağatay Osmanlı Sözlük
namahremlik — is., ği Namahrem olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
KARTABAN — Karısı ile nâmahrem kimseyi gördüğü hâlde aldırış etmeyen … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
